ریشه‎ی زنجبیل در آستین بریتانیای کبیر


من یک بی‌قید فرنگی می‎شناختم،  آن‌ هم هولدن کالفیلد بود در ناطور دشت. همین باعث خواندن کتابی شد با عنوانی ناآشنا و نویسنده‌ای ناآشنا تر. پشت جلد کتاب مرد زنجبیلی، نوشته ای بود که از شباهت این مرد مرموز با هولدن می‌گفت.

 

مردزنجبیلی می‌تواند همان هولدن باشد که درمان‌های روانشناس رویش اثر نداشته، حالا بزرگ شده و برای خودش مردی شده. همان‌قدر ساده لوح، همانقدر لج‌درآر. شاید هم اصلا هولدن، از نوادگان مرد زنجبیلی باشد. پسر سباستین دنجرفیلد و…خب مادرش خیلی معلوم نیست. متاسفانه دنجرفیلد در قید این چیزها نیست!

 

اگر بیماری قلبی دارید، مرد زنجبیلی برای سلامتی شما خوب نیست. او هر لحظه بیشتر شما را عصبانی می‎کند و شاید بیشتر یاد همکار زبان نفهم یا حرفهای رکیک بچه‌ی همسایه بیفتید. با هر تصمیم پر از بلاهت این مرد، شاید دلتان بخواهد بروید در گوشش بخوابانید و به او بگویید یا به خودش بیاید، یا برای پیشگیری از ادامه ی نسلش در ناطور دشت، همین الان به روان‌شناس مراجعه کند. ولی در نهایت شاید شما هم به ‌این نتیجه برسید که دنیا که فقط دنیای وکلای موفق، تجار دقیق، و پزشک حاذق نیست. دنیا به مردان و زنان زنجبیلی هم احتیاج دارد تا یادمان بیاندازد که هیچ چیز در دنیا ارزش جدی گرفته شدن را ندارد. شاید لازم نباشد هر دردی هم درمان شود!

 

مادربزرگ من، برخلاف اغلب مادربزرگ‎ها، شاه‌ کلید درمانش نه چای نبات، که زنجبیل است. و نه جوشانده و دم کرده اش، که مستقیم و ضربتی! تو از درد به خود می‎پیچی و مادربزرگ یک قاشق پودر زنجبیل اعلا در حلقت فرو می‎کند.

زنجبیل که خوب با پرزهای چشایی تماس پیدا کرد و تا فرق سرت به آتش کشیده شد، برای فرونشاندن شعله، یک لیوان آب جوش صد درجه کنار دستت می‎گذارد که خب اگر می‎خواهی بیشتر نسوزی، به نظرم نخور. مرد زنجبیلی هم شاید چنین التیامی باشد.‌تمام سیستم عصابی تو را تحریک میکند و تو مثل اسپند روی آتش بالا و پایین می‌پری ولی وقتی از این مرحله رد شدی، دردهایت کمی آرام شده و لبخند بر لبت آورده.

شاید طنز، باید همینطور باشد!

ریحان شناسی – مجله طنزپردازی

6 نظر

پاسخ دادن به مهدی مرتضوی تبریزی لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *